Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

ΑΓΧΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ


Το φυσιολογικό άγχος είναι μια χρήσιμη και φυσιολογική αντίδραση
που προετοιμάζει τον οργανισμό να αντιμετωπίσει μια επικείμενη απειλή.
Το παθολογικό άγχος είναι υπερβολικό σε σχέση με το ερέθισμα που το προκαλεί.
Έχει τις ρίζες του περισσότερο σε μια ενδόμυχη ανασφάλεια
και λιγότερο στις αντίξοες συνθήκες του περιβάλλοντος.



Οι αρνητικές σκέψεις συχνά οδηγoύν σε αδιέξοδο. Μια σκέψη ή μια σειρά σκέψεων καρφώνονται στο μυαλό. Ο νους μπλοκάρει. Άγχος, φόβος και θλίψη κατακλύζουν την ψυχή. Αισθάνεται κανείς ότι βρίσκεται στα όριά του, δεν μπορεί να ξεκουραστεί ή να χαρεί με τίποτα, είναι μπουκωμένος. Εξαντλείται γρήγορα, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, είναι ευερέθιστος και δεν κοιμάται καλά. Το σώμα αντιδρά με εφίδρωση, δύσπνοια, ταχυκαρδία και μυϊκή ένταση. Αρνητικές σκέψεις επαναλαμβάνονται μέσα του ασταμάτητα και ανεξέλεγκτα .Όλα φαίνονται δύσκολα και ανυπόφορα.
Δεν μπορεί να ησυχάσει. Η σκέψη γίνεται φαύλος κύκλος. Το μυαλό μοιάζει με σκοτεινή ρουφήχτρα που καταπίνει όλη την ψυχική και τη σωματική ενέργεια. Όσο περισσότερο προσπαθεί να γλιτώσει τόσο περισσότερο βυθίζεται. Οι σκέψεις φορτίζονται και ενισχύονται από την ίδια την ενέργεια με την οποία τις πολεμά.
Αναγκάζεται να κουράζει τα αγαπημένα του πρόσωπα κάνοντας συνεχείς αναφορές στο πρόβλημά του ακόμα και χωρίς να το θέλει. Αισθάνεται ενοχές και απογοήτευση που δεν μπορεί να είναι δυνατός, δημιουργικός και χαρούμενος. Θα’ θελε να απαλλαγεί από τα αρνητικά συμπτώματα με ένα γρήγορο, μαγικό τρόπο αλλά αισθάνεται πως δεν έχει τη δύναμη και την υπομονή για να αγωνισθεί ώστε σταδιακά να βελτιώσει την κατάστασή του.











Διαταραχή πανικού

Σε μερικές περιπτώσεις εκδηλώνονται περιοδικές εξάρσεις του άγχους με πολύ επώδυνα συμπτώματα σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο, όπως:
1. Δυσκολία αναπνοής
2. Καρδιακές αρρυθμίες
3. Βάρος στο στήθος
4. Κόμπος στο λαιμό
5. Εξάψεις
6. Τρέμουλο.
7. Δυσκολία στη συγκέντρωση
8. Στεγνό στόμα
9. Φόβος λιποθυμίας
10. Μυϊκή ένταση, μυϊκοί πόνοι.
11. Έντονος φόβος του ατόμου ότι θα τρελαθεί ή θα πεθάνει.


Πρόκειται για ακίνδυνες αλλά πολύ αρνητικές εμπειρίες που συχνά ωθούν τον άνθρωπο να επαναλαμβάνει ιατρικές εξετάσεις αναζητώντας τα αίτια της οδύνης στο σωματικό-βιολογικό επίπεδο ή να επισκέπτεται (ιδιαίτερα την ώρα της κρίσης) τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων που εφημερεύουν αναζητώντας τη σωτηρία από τον επικείμενο φαντασιακό κίνδυνο.
Ο Δαρβίνος ήδη το 1872 περιέγραψε τις συνέπειες του έντονου φόβου. «Ο φοβισμένος άνθρωπος στέκεται, κατ’ αρχήν μαρμαρωμένος, ακίνητος, χωρίς ανάσα…η καρδιά χτυπά γρήγορα και βίαια… ακαριαία χλομιάζει, τον περιλούζει κρύος ιδρώτας…λαχανιάζει…ξεραίνεται το στόμα…τρέμουν οι μύες όλου του σώματος…επακολουθεί η δειλία, η αδυναμία δράσεως…Μεγάλες σταγόνες ιδρώτα φαίνονται στο δέρμα…σύντομα επακολουθεί τέλεια σωματική εξάντληση και η διανοητική ικανότητα εκμηδενίζεται»(1).
Οι εξάρσεις αυτές του άγχους συνήθως διαρκούν από μερικά δευτερόλεπτα μέχρι 15 λεπτά. Μερικές φορές αιφνιδιάζουν χωρίς φανερή αιτία και άλλοτε εμφανίζονται μετά από κάποιο αγχογόνο ερέθισμα.

Ψυχολογική διάσταση
Η εσωτερική ισορροπία αυτού που βασανίζεται από παθολογικό άγχος είναι ασταθής. Κάθε στιγμή κινδυνεύει να ανατραπεί κάτω από το βάρος των καθημερινών δυσκολιών. Δεν διαθέτει την απαραίτητη ψυχική δυνατότητα ώστε να υπομένει ψύχραιμα τις ματαιώσεις. Βασανίζεται από εσωτερικές συγκρούσεις, υποσυνείδητες ενοχές, λανθάνουσα επιθετικότητα και ανικανοποίητες παρορμήσεις. Βλέπει την πραγματικότητα μέσα από τον διαθλαστικό φακό της ανασφάλειας. Στην αντίληψή του υποπίπτουν μόνο τα αρνητικά δεδομένα. Η προσοχή του επικεντρώνεται σε αυτό που είναι επικίνδυνο. Βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση αναζητώντας χωρίς να το θέλει απειλητικά ερεθίσματα. Οι ελπίδες, οι στόχοι και οι οραματισμοί αδυνατίζουν. Η οδύνη δεν του επιτρέπει να νιώσει τη χαρά. Οι ωφέλιμες δραστηριότητες και οι κοινωνικές του σχέσεις περιορίζονται. Η παγίδα του άγχους, του φόβου και της θλίψης τον σπρώχνει στο περιθώριο.
Επειδή πριν από καιρό ένοιωσε μια διαταραχή στην υγεία του ή κάποιος πλήγωσε την ευαισθησία του, κόλλησε εκεί πίσω και παραμένει σε μεγάλο βαθμό δέσμιος του τραυματικού παρελθόντος. Σε αρκετές περιπτώσεις ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε την ώρα του ψυχικού τραύματος. Όλα επιστρέφουν εκεί και χάνουν το νόημα και τη χαρά τους. Η αρνητικές εμπειρίες λειτουργούν σαν μαγνήτης ο οποίος έλκει όλα τα συμβαίνοντα και τα διαπερνά μέσα από το φίλτρο της απογοήτευσης. Ο υπαρξιακός ορίζοντας συστέλλεται στον πυρήνα του ψυχικού τραύματος. Ο νους λειτουργεί σαν μια ταραγμένη δίνη στην οποία βουλιάζει κάθε ελπίδα και πνίγεται.
Μερικές φορές ο άνθρωπος που υποφέρει αποδέχεται ότι το πρόβλημά του είναι ψυχογενές. Όταν όμως πρόκειται να ζητήσει τη βοήθεια των ειδικών αισθάνεται ντροπή και μειονεκτικότητα που δεν είναι από μόνος του σε θέση να βοηθήσει τον εαυτό του. Άλλες φορές αρνείται την ψυχολογική ρίζα των συμπτωμάτων του και επιμένει στην «ορθότητα» των αρνητικών σκέψεών του. Ισχυρίζεται για παράδειγμα ότι είναι άρρωστος και επιμένει, παρά το γεγονός, ότι οι εξετάσεις τις οποίες έχει υποστεί κατ’ επανάληψη, πιστοποιούν ότι είναι απόλυτα υγιής. Φοβάται ότι θα λιποθυμήσει, ότι θα πεθάνει, ότι θα μείνει για πάντα μόνος, ότι δεν τον αγαπούν, ότι δεν θα αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της συζυγίας και της αγωγής των παιδιών. Νομίζει ότι είναι υπεύθυνος για τα προβλήματα, την ασθένεια ή τις δυσκολίες των άλλων και νοιώθει ενοχές. Μοιάζει σαν να ακινητοποιείται η ιστορική ροή του σύμπαντος και το μόνο που φαίνεται να λειτουργεί είναι το πρόβλημά του.
Όταν συζητάς μαζί του και του εξηγείς ότι όλα "παίζονται" μέσα στο κεφάλι του, εκεί που νομίζεις πως επιτέλους τον έπεισες, γυρίζει πάλι στα ίδια. Του αποδεικνύεις ότι οι φόβοι του είναι φανταστικοί, ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, και ενώ είσαι σίγουρος πως τον έπεισες αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτε δεν άλλαξε. Είναι κολλημένος στις απόψεις του. Δεν παίρνει από λόγια. Και μερικές φορές, όσο περισσότερο του μιλάς, του εξηγείς και του αναλύεις τόσο χειρότερα αισθάνεται. Πιστεύει ότι δεν τον καταλαβαίνει κανένας και νιώθει πίεση από τις συμβουλευτικές προτροπές των άλλων. Μερικές φορές όσο περισσότερο συζητάς μαζί του, τόσο χειρότερα αισθάνεται. Ο λόγος χάνει τη δύναμη και τη χρησιμότητά του. Κάθε επιχείρημα μεγαλώνει την απογοήτευση.
Αυτά συμβαίνουν διότι το πρόβλημα του ανθρώπου που υποφέρει από διαταραχή άγχους δεν είναι λογικό αλλά ψυχολογικό. Θεωρητικά ο ίδιος γνωρίζει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Συχνά ξέρει τι είναι αυτό που θα έπρεπε να κάνει για να βοηθήσει τον εαυτό του αλλά δεν μπορεί να το κάνει. Όταν λοιπόν εμείς προβάλλουμε επίμονα λογικά επιχειρήματα για να αλλάξουμε τις εμμονές και τα αρνητικά του αισθήματα τότε είναι σαν να τον φέρνουμε ξεκάθαρα αντιμέτωπο με την αδυναμία του να κάνει το σωστό. Έτσι αντί να τον βοηθούμε μεγεθύνουμε την απογοήτευση του. Αυτό που χρειάζεται περισσότερο αυτός που βασανίζεται από διαταραχή άγχους δεν είναι οι σωστές συμβουλές αλλά ο σεβασμός των αδυναμιών του και η αναγνώριση της αξίας της προσωπικότητάς του. Η αγάπη και σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ περισσότερο θεραπευτική από τα λόγια.

Προσωπικές Μαρτυρίες
Νέος 29 ετών. Ιδιωτικός υπάλληλος.
π τυχ. Τ.Ε.Ι
-Είμαι πεσμένος. Δεν έχω τη δύναμη να το αντιμετωπίσω. Πιάνεται η αναπνοή μου, πονάνε τα χέρια μου, ζαλίζομαι, τα αυτιά μου βουίζουν, η καρδιά μου φτερουγίζει, ιδρώνουν τα χέρια μου. Έχω συνέχεια τη διάθεση να βάλω τα κλάματα. Μετά κοροϊδεύω τον εαυτό μου για όλα αυτά τα αισθήματα.
Μητέρα δύο παιδιών, Καθηγήτρια.
34 χρονών
-Συνέχεια είμαι στο άγχος. Έχω αϋπνίες, τρεμούλες, πόνους στο στομάχι. Ούτε τη συντροφιά των γνωστών μου αντέχω, ούτε να μένω μόνη. Αισθάνομαι ζήλια για όλο τον κόσμο. Γιατί συμβαίνουν σ’ εμένα όλα αυτά; Συνέχεια κάνω αρνητικές σκέψεις.
Νέος Εργολάβος,
25 ετών.
-Αισθάνομαι ένα βάρος στο στήθος και το κεφάλι. Το μυαλό μου δεν είναι καθαρό. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου. Δεν έχω όρεξη για τίποτα. Νιώθω ψυχική εξάντληση. Μου κόβεται η αναπνοή. Δεν έχω δύναμη σιγουριά και ενθουσιασμό. Η διάθεσή μου αλλάζει συνέχεια. Φοβάμαι ότι κάτι θα μου τύχει και δεν θα μπορέσω να αντιδράσω. Ανησυχώ για το μέλλον.

Δυνατότητες Αυτοβοήθειας

Μόλις αντιληφθούμε την αρνητική σκέψη ή το αρνητικό αίσθημα μας συμφέρει να αντιδράσουμε άμεσα.
Όχι με βίαιο τρόπο αλλά με τη φιλική και ήρεμη αποδοχή αυτού που μας συμβαίνει, τη χαλάρωση, την αλλαγή των παραστάσεων και την πνευματική ζωή.

Σχέση μυϊκής έντασης και άγχους.
- Το άγχος συνοδεύεται από μυϊκή ένταση. Όταν νιώθω άγχος οι μύες του σώματός μου σφίγγονται. Μπορεί να σφίγγονται οι μύες στον λάρυγγα ή τον φάρυγγα και να μου προκαλούν αίσθημα κόμπου στο λαιμό ή αίσθημα δυσκολίας στην αναπνοή. Μπορεί να σφίγγεται το στομάχι, τα χέρια, τα μπράτσα, οι ώμοι, το σαγόνι, η γλώσσα με αποτέλεσμα να νιώθω πόνο ή ενόχληση σε αυτές τις περιοχές του σώματος.
Ενώ τα αισθήματα αυτά είναι ακίνδυνα μπορεί να προκαλέσουν ανησυχία και φόβο ότι πάσχω από κάποια επικίνδυνη ασθένεια. Όσο περισσότερο είναι το άγχος τόσο πιο έντονα γίνονται τα αρνητικά αισθήματα και όσο πιο έντονα είναι τα αισθήματα τόσο περισσότερο αυξάνεται το άγχος. Για να μπορέσω να απελευθερωθώ από αυτό τον φαύλο κύκλο αρνητικών σκέψεων και αισθημάτων χρειάζεται να μάθω:

- Να συνειδητοποιώ ψύχραιμα όλα τα αρνητικά αισθήματα και να τα αποδέχομαι φιλικά.
- Να χαλαρώνω τους μύες όλου του σώματος.
- Να σκέφτομαι και να ενεργώ θετικά.

Επαφή με το σώμα, ψύχραιμη συνειδητοποίηση των αισθημάτων.
- Πως αισθάνομαι τώρα;
- Μήπως αισθάνομαι κάποια ένταση … κάποιο βάρος … ή κάποια ενόχληση ... στο κεφάλι μου ... το στήθος μου ... τα χέρια μου ή τα πόδια μου;
- Αν αυτό το αίσθημα μπορούσε να μου μιλήσει με λόγια ... τι θα μου έλεγε; Θέλω να ακούσω το μήνυμα που μου δίνει το σώμα μου. Μήπως το σώμα μου διαμαρτύρεται για κάτι; Μήπως χρειάζεται κάτι;
- Έρχομαι σε επαφή με το σώμα μου. Μαθαίνω να το ακούω, να το καταλαβαίνω.
- Παίρνω τα μηνύματα που θέλει να μου δώσει το σώμα μου.

Προϋποθέσεις της Χαλάρωσης:

- Μαθαίνω να χαλαρώνω με τις πρακτικές ασκήσεις χαλάρωσης ώστε όταν χρειαστεί να μπορώ να χαλαρώνω κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Στόχος μου είναι αποκτήσω τον έλεγχο πάνω στα αρνητικά αισθήματα.

- Βρίσκω ένα ήσυχο μέρος και φροντίζω να έχω 10-30 λεπτά ελεύθερο χρόνο ώστε να μην είναι πιθανό κάποιος να με διακόψει.
Κάθομαι αναπαυτικά σε αναπαυτική πολυθρόνα ή σε κρεβάτι με τα μάτια κλειστά.

- Αν χρειαστεί σε οποιαδήποτε στιγμή της χαλάρωσης μπορώ να σταματήσω, να ανοίξω τα μάτια μου και να κάνω κάτι άλλο. Σε κάθε στιγμή της χαλαρωτικής εμπειρίας έχω τον απόλυτο έλεγχο και μπορώ να σταματήσω ή να συνεχίσω.

- Αν με ευχαριστεί κατά τη διάρκεια της χαλάρωσης μπορώ να ακούω χαλαρωτική μουσική.

- Δεν αναλύω, δεν αξιολογώ και δεν επεξεργάζομαι αυτό που νιώθω.

- Απλά χαλαρώνω και επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώσει ότι νιώθει.

- Δεν με καθοδηγώ πιεστικά.

- Είναι φυσικό η προσοχή μου να διασπάται κατά την διάρκεια της χαλάρωσης με αυθόρμητες σκέψεις και αισθήματα. Δεν εξαναγκάζω τον εαυτό μου να πετύχει την αυτοσυγκέντρωση. Παρακολουθώ τις ανεπιθύμητες σκέψεις και τα αισθήματα σαν απλός θεατής σαν να μην με αφορούν. Επαναφέρω ήρεμα την προσοχή μου στην διαδικασία της χαλάρωσης.

- Δεν αναρωτιέμαι αν κάνω σωστά την άσκηση χαλάρωσης ή όχι.

- Επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώσει ελεύθερα με τον δικό του τρόπο όσο μπορεί και όπως μπορεί.

- Αν αισθανθώ την ανάγκη να καταφέρω κάτι ή να έχω κάποιο θετικό αποτέλεσμα επιτρέπω στον εαυτό μου να απαλλαγεί από αυτή την ανάγκη.

Διαδικασία Χαλάρωσης

Κλείνω τα μάτια και εισπνέω αργά και βαθιά ώστε ο αέρας να γεμίζει αργά όλο το χώρο στους πνεύμονες. Εκπνέω αργά επιτρέποντας στους πνεύμονες να αδειάσουν τελείως. Επαναλαμβάνω αυτή τη διαδικασία 2-3 φορές εγκαταλείποντας το σώμα μου στην πολυθρόνα ή το κρεβάτι.
Σφίγγω διαδοχικά όλες τις μυϊκές περιοχές του σώματος και τις χαλαρώνω αρχίζοντας από τα πόδια και μετά ανεβαίνοντας σιγά-σιγά μέχρι με το μέτωπο.
Σφίγγω και χαλαρώνω διαδοχικά πατούσες, γάμπες, μηρούς, γλουτούς, κοιλιακή χώρα, στήθος, ώμους (σηκώνοντας ψηλά τα χέρια και σπρώχνοντας προς τα πάνω), λαιμό, σαγόνι (σφίγγοντας τα δόντια), γλώσσα (πιέζοντας προς τον ουρανίσκο), μάτια (άνοιγμα και κλείσιμο) και μέτωπο (συνοφρυώνοντας τα φρύδια).
Για να υποβοηθήσω τον εαυτό μου να χαλαρώσει ακόμη περισσότερο κατεβαίνω τα νούμερα από το δέκα μέχρι το ένα ενώ παράλληλα νιώθω όλα μου τα μέλη να χαλαρώνουν όλο και περισσότερο.
Ακούστε τεχνικές χαλάρωσης σε μορφή mp3. Φιλική Αποδοχή - Θετικές Διαβεβαιώσεις.
Ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσω τον εαυτό μου είναι η ήρεμη, νηφάλια, φιλική αποδοχή των αρνητικών σκέψεων και των αρνητικών αισθημάτων που τη συνοδεύουν.
Με το νοητικό κομμάτι της ύπαρξής μου μπορώ να καταλάβω ότι αυτό που μου λέει η αρνητική σκέψη είναι ψεύτικο, φανταστικό. Αντιμετωπίζω όσο πιο ψύχραιμα γίνεται αυτές τις ανόητες σκέψεις. Δεν ευθύνομαι εγώ που με επισκέπτονται. Δεν τις πολεμώ κατά μέτωπο, τις αφήνω να έρχονται και να φεύγουν χωρίς να τους δίνω ιδιαίτερη σημασία.
Ενώ χαλαρώνω το σώμα μου επαναλαμβάνω αργά από μέσα μου όλες ή επιλεκτικά μερικές από τις παρακάτω θετικές διαβεβαιώσεις:

• Είμαι υγιής και δυνατός.

• Είναι επιστημονικά βέβαιο ότι είμαι ασφαλής.

• Έχω ξεπεράσει πολλές δυσκολίες στο παρελθόν και είναι σίγουρο πως και τώρα θα τα καταφέρω θαυμάσια.

• Όλες μου οι σκέψεις και όλα μου τα αισθήματα είναι απολύτως ακίνδυνα.

• Αποδέχομαι βαθιά και ολοκληρωτικά όλα μου τα αισθήματα και όλες μου τις σκέψεις.

• Αισθάνομαι ηρεμία, γαλήνη, ησυχία και χαλάρωση σε όλο μου το σώμα.

• Εστιάζω την προσοχή μου στις θετικές πλευρές της κάθε περίστασης.

• Εστιάζω την προσοχή μου στις καλές πλευρές των ανθρώπων που με περιβάλλουν.

• Μπορώ να αντέξω ότι και αν συμβαίνει μέσα μου και γύρω μου.

• Μαθαίνω να νιώθω όμορφα.

• Αποκτώ τον έλεγχο των σκέψεων και των αισθημάτων μου.

• Κατά βάθος όλα πάνε καλά ανεξάρτητα από τα αισθήματά μου.

• Σέβομαι και δέχομαι όλες μου τις αδυναμίες.

• Επιτρέπεται να κάνω λάθη.

• Καταλαβαίνω και συγχωρώ τον εαυτό μου για όλα του τα λάθη.

• Συμφιλιώνομαι με όλες μου τις αδυναμίες.

• Όταν με αποδέχομαι και με συγχωρώ έτσι όπως είμαι, τότε μπορώ να με βοηθήσω καλύτερα.

• Οι δυσκολίες με γυμνάζουν. Σιγά-σιγά γίνομαι όλο και πιο δυνατός.

• Αυτό που με δυσκολεύει είναι μια πρόκληση για να γίνω πιο δυνατός.

• Χειρίζομαι με άνεση αυτό που με δυσκολεύει.

• Βρίσκω ισορροπία στην προσωπική μου ζωή.

• Παίρνω αγάπη και στήριξη από τους άλλους.

• Είμαι σημαντικός για τους άλλους.

• Αξίζω να με αγαπούν, να με εκτιμούν και να με σέβονται.

• Κάθε στιγμή επιλέγω να είμαι χαρούμενος.

• Είμαι δυνατός. Είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρω.

• Κάνω κάθε στιγμή το καλύτερο που μπορώ.

• Έχω μπροστά μου άπειρες επιλογές.

• Γίνομαι ο καλύτερος φίλος του εαυτού μου.

• Κάνω σε κάθε περίπτωση το καλύτερο που μπορώ.

• Μπορώ να επικοινωνώ άνετα με τους ανθρώπους που με ενδιαφέρουν.

• Γνωρίζω καινούργια άτομα και κάνω νέους φίλους.

• Μπορώ να λέω όχι όταν χρειάζεται.

• Υπερασπίζομαι τα δικαιώματά μου όταν χρειάζεται.

• Διατηρώ την ψυχραιμία μου στις δυσκολίες.

• Επιλέγω την ευτυχία.

Ολοκλήρωση - επαναφορά .

Μετά από τις διαβεβαιώσεις μπορώ να παραμείνω σε χαλάρωση για λίγα λεπτά ακόμη απολαμβάνοντας την ευχάριστη αυτή εμπειρία.
Για να ολοκληρώσω ανεβαίνω τα νούμερα αργά-αργά από το ένα μέχρι το δέκα ξυπνώντας παράλληλα τα μέλη του σώματός μου με αργές κινήσεις. Όταν φτάσω στο δέκα ανοίγω τα μάτια μου και επιβραβεύω τον εαυτό μου για την σημαντική αυτή προσπάθεια αυτοβελτίωσης. Ορίζω την επόμενη ημέρα και ώρα που θα εφαρμόσω και πάλι την μέθοδο της χαλάρωσης.


Αλλαγή παραστάσεων
Χρειάζεται άμεση πρακτική ενεργοποίηση ώστε να συγκεντρωθεί η προσοχή του νου σε κάτι διαφορετικό, ευχάριστο και δημιουργικό, πέρα από τα ενοχλητικά συμπτώματα.
Συντροφιά, χόμπι, εργασία και κοινωνικές δραστηριότητες λειτουργούν επάνω μας θεραπευτικά. Έστω και αν μας κουράζουν. Είναι απαραίτητο ν’ αφήσουμε κατά μέρος τα προβλήματά μας και να αναζητήσουμε νόημα και ενδιαφέρον σε κάτι άλλο έξω από εμάς. Να μπει στο μυαλό μας καθαρός αέρας. Αν πάψουμε να είμαστε κλεισμένοι μέσα στο κουρασμένο από τις σκέψεις καβούκι μας, θα ελευθερωθούμε. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται είναι κάτι που μπορούμε να πετύχουμε. Σε αυτή τη δυνατότητα υπέρβασης του εαυτού μας ριζώνει η ελευθερία μας.
Έχουμε πάντοτε μέσα μας ζωντανό ένα κομμάτι υγείας και ελευθερίας και μ’ αυτό σίγουρα μπορούμε να παλέψουμε και να νικήσουμε, οποιαδήποτε αρνητική σκέψη ή διάθεση τείνει να μας εξουθενώσει.


Ημερολόγιο - καταγραφές αισθημάτων
Οι καταγραφές των σκέψεων και των αισθημάτων θα σε βοηθήσουν να κτίσεις μέσα σου τη βεβαιότητα ότι "Είσαι υγιής και δυνατός. Μπορείς να το αντιμετωπίσεις. 'Ολα θα πάνε καλά!"

Πορεία βελτίωσης

Η εξομάλυνση της διαταραχής άγχους δεν είναι κάτι που πετυχαίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Είναι σχετικά εύκολο να ανακουφισθούμε από τα αρνητικά μας αισθήματα και με την βοήθεια του ειδικού της ψυχικής υγείας μπορούμε πολύ γρήγορα να απαλλαγούμε από την κορύφωση του άγχους που γίνεται με την έκρηξη του πανικού. Όμως χρειάζονται σταθερές και επίμονες προσπάθειες ώστε η βελτίωση να σταθεροποιηθεί μέσα μας. Χρειάζεται να ριζώσουν μέσα μας εναλλακτικοί τρόποι αντιμετώπισης των αρνητικών σκέψεων και των αρνητικών αισθημάτων. Στην αρχή είναι φυσικό η διάθεσή μας να μεταβάλλεται και να νιώθουμε άλλοτε καλύτερα και άλλοτε χειρότερα. Με το πέρασμα του χρόνου όμως είναι βέβαιο ότι μπορούμε να σταθεροποιήσουμε τη βελτίωση ώστε τελικά να απαλλαγούμε πλήρως από όλες τις βασανιστικές ενοχλήσεις.
Η συνήθης πορεία βελτίωσης με τις μεταπτώσεις της θα μπορούσε να απεικονισθεί γραφικά με το παρακάτω σχήμα.

Copyright (C) 2009 psyche.gr - Νικήτας Καυκιός

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

ΟΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΜΑΙΜΟΥΔΩΝ


Γερμανοί ερευνητές απέδειξαν ότι οι μαϊμούδες είναι σε θέση να υπολογίζουν στο κεφάλι τους αν ο αριθμός των σημείων σε μια οθόνη μικραίνει ή μεγαλώνει και, στη συνέχεια, να παίρνουν μια απόφαση με βάση αυτή τη γνώση.
Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του Ινστιτούτου Νευροβιολογίας του πανεπιστημίου του Τίμπινγκεν υπό τον καθηγητή Αντρέας Νίντερ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο.

Σύμφωνα με τον Νίντερ, η έρευνα δείχνει πως στην πορεία της εξέλιξης τα βασικά μαθηματικά έχουν «καλωδιωθεί» στον εγκέφαλο των μαϊμούδων, επειδή κάτι τέτοιο τους πρόσφερε συγκριτικό πλεονέκτημα για την επιβίωσή τους, καθώς το ζώο που μπορεί να διαλέξει το δέντρο εκείνο με τα περισσότερα φρούτα πάνω του, έχει περισσότερες πιθανότητες να ζήσει και να παράγει απογόνους.

Παράλληλα, σύμφωνα με τους γερμανούς ερευνητές, «είναι σημαντικό για μια μαϊμού να γνωρίζει τον αριθμό των ατόμων στην κοινωνική ομάδα της και να κάνει τη σχετική σύγκριση με άλλες ανταγωνιστικές ομάδες, ώστε να ξέρει πότε πρέπει να επιτεθεί και πότε να υποχωρήσει».

Οι μαϊμούδες στα πειράματα εκπαιδεύτηκαν να αναγνωρίζουν τα σημεία που αναβόσβηναν σε μια οθόνη υπολογιστή και να τα συγκρίνουν με άλλα σημεία που τους έδειχναν οι ερευνητές αργότερα.

Οι μαϊμούδες τραβούσαν ένα μοχλό ανάλογα με το αν η δεύτερη εικόνα περιείχε λιγότερα ή περισσότερα σημεία. Το ποσοστό επιτυχίας των μαϊμούδων έφτασε το 90% και στη συνέχεια, ως ανταμοιβή, έπαιρναν ένα ωραίο κόκκινο μήλο.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κατά τους μαθηματικούς υπολογισμούς ενεργοποιούνταν οι νευρώνες στον προμετωπιαίο φλοιό των μαϊμούδων.

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΔΙΝΕΙ ΦΤΕΡΑ

Η αυτοπεποίθηση δίνει φτερά


Της Ελένης Χαδιαράκου

Είναι άτολμο, ντροπαλό και δεν διεκδικεί ποτέ τίποτα. Βοηθήστε το παιδί σας να μάθει να υπερασπίζεται τον εαυτό του και να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι.


Πού είναι οι καινούργιες σου νερομπογιές; Μου τις πήρε η Ελενίτσα. Και το καινούργιο σου PSP; Το δανείστηκε ο Βασιλάκης… Ο Γιωργάκης γιορτάζει φέτος τα πέμπτα του γενέθλια. Είναι ένα παιδί έξυπνο, επικοινωνιακό και αρκετά ήσυχο. Έχει πολλούς φίλους, αλλά κάθε μέρα γυρίζει σπίτι του χωρίς στυλό, γιατί το έχει χαρίσει στο φίλο του τον Βασίλη, δεν έχει φάει το κολατσιό του, γιατί του το πήρε ο Γιάννης, ή έχει χαρίσει το καινούργιο του παιχνίδι στη συμμαθήτριά του τη Χαρούλα. Η μαμά του και φίλη μου του δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί όλο αυτό. Δεν είναι σε θέση να καταλάβει αν το παιδί της είναι ευαίσθητο, ντροπαλό, αδύναμο, δοτικό ή το απόλυτο θύμα. Όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει. Απλώς ο Γιωργάκης χρειάζεται μια μικρή ενίσχυση στην τσαλακωμένη του αυτοπεποίθηση. Και η μαμά του πρέπει να βρει τον τρόπο να του την ενισχύσει.


Ποιος του έκοψε τα φτερά;

Το ότι ένα παιδί κάποιες φορές αδυνατεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του δεν σημαίνει πως γεννήθηκε έτσι. Μπορεί απλώς να πρόκειται για ένα παιδί πιο ευαίσθητο, που χρειάζεται περισσότερη στήριξη και υποστήριξη, χάδια και αγκαλιές. Ενδεχομένως πάλι να πρόκειται για ένα χαρακτήρα που φοβάται ή μπλοκάρεται εύκολα ή για ένα χαρακτήρα υποχωρητικό. Ίσως πάλι να μη συμβαίνει τίποτα απ’ όλα αυτά, αλλά κάποιο οικογενειακό γεγονός (όπως διαζύγιο, αποχωρισμός ή θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου) να το έχει φοβίσει και να το έχει αποσυντονίσει. Ή ακόμη και να το έχουν μαλώσει πολύ.

Η αυτοπεποίθηση στα παιδιά –όπως άλλωστε και στους ενηλίκους– είναι η συναίσθηση της ικανότητας να ανταποκρίνεται κανείς στις απαιτήσεις της καθημερινότητας, αλλά και η επίγνωση της σημαντικότητάς του ως ιδιαίτερο πρόσωπο. Αν εμείς δεν βοηθήσουμε το παιδί μας να καταλάβει ότι είναι σημαντικό για μας και ικανό να καταφέρει πράγματα, τότε ίσως κλονιστεί ανεπανόρθωτα η αυτοπεποίθησή του.


Πώς αναγνωρίζουμε ένα παιδί με χαμηλή αυτοπεποίθηση

Συνήθως αποφεύγει την ανάληψη ευθυνών από φόβο μήπως αποτύχει.
Έχει δυσκολία στην κοινωνική ένταξη και συχνά αποζητά τη μοναξιά.
Ανησυχεί πολύ μήπως ενοχλεί τους άλλους.
Κοκκινίζει ή αντιδρά αρνητικά στις φιλοφρονήσεις.
Αποφεύγει ακόμη και τις πιο ανώδυνες προκλήσεις.
Εκδηλώνει αναπάντεχες εκρηκτικές συμπεριφορές.
Είναι υποχωρητικό, συνήθως δεν αντιμιλά στους γονείς του και διαπληκτίζεται με τους συνομηλίκους του.

Τι μπορείτε να κάνετε εσείς για το παιδί σας

Επικοινωνήστε μαζί του με ειλικρίνεια και ενδιαφέρον. Δείξτε του πως η κουβέντα μαζί του είναι για εσάς χαρά και όχι αγγαρεία. Εκδηλώστε την αγάπη σας όχι μόνο με λόγια, αλλά και με φιλιά και χάδια.

Δώστε του το καλό παράδειγμα. Ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά είναι μιμητικά όντα και αν διαπιστώσει πως εσείς σέβεστε τον εαυτό σας το ίδιο θα κάνει κι αυτό. Είναι διαφορετικό να σας ακούει να λέτε «πάλι με καπέλωσαν οι άλλοι» και διαφορετικό να πείτε «αυτό δεν θα το επιτρέψω».

Μην προσπαθείτε να του επιβάλλετε τις απόψεις σας, όσο ευγενικά κι αν το κάνετε. Προσπαθήστε να είστε αληθινά δημοκρατικοί και να ακούτε κάθε την άποψή του. Αν εσείς η ίδια του μιλάτε σεβόμενη τις επιθυμίες του, αν δεν του λέτε συστηματικά «όχι» πριν καν το ακούσετε, θα νιώσει ότι το σέβεστε. Και, όπως είναι φυσικό, αν νιώθει έτσι στο σπίτι, τότε τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα έξω.

Αποφύγετε τις συγκρίσεις. «Όχι έτσι, βρε παιδί μου, κοίτα τι ωραία που ζωγραφίζει το κοριτσάκι». Μέσω της σύγκρισης όχι μόνο δεν βελτιώνονται οι επιδόσεις του παιδιού, αλλά τσαλακώνεται και η αυτοεκτίμησή του. Στηρίξτε λοιπόν τις προσπάθειές του χωρίς να περιμένετε να ικανοποιήσει τις προσδοκίες σας.

Συγχωρέστε του τα ψέματα. Ως γνωστόν, τα παιδιά δεν λένε ψέματα με τον ίδιο τρόπο που τα λένε οι μεγάλοι. Περισσότερο το κάνουν για να καλλιεργήσουν τη φαντασία τους παρά για να εξαπατήσουν. Αδιαφορήστε για τα ψέματά του και απλώς επιβραβεύστε το όταν λέει την αλήθεια.

Η υπερπροστασία βλάπτει όσο και η κατάχρηση εξουσίας. Πολλές φορές, για να προστατέψετε το «καημένο σας μωράκι», το εγκλωβίζετε στο ρόλο του θύματος. Αποφύγετε τις συνηθισμένες αναφορές του τύπου: «Προσοχή, θα πέσεις, θα βραχείς, θα χτυπήσεις...». Παροτρύνετέ το να ξεπεράσει τον εαυτό του, ακόμα κι αν αυτό είναι δύσκολο, με την προϋπόθεση πάντα ότι θα κάνει πράγματα που επιτρέπονται για την ηλικία του. Αν του στερείτε τις πρωτοβουλίες και κάνετε τα πάντα εσείς, ενθαρρύνετε την παθητικότητά του και το κάνετε ευάλωτο απέναντι στους άλλους σε περίπτωση σύγκρουσης. Μια ελάχιστη αυτονομία και ανεξαρτησία είναι απαραίτητες για να ολοκληρωθεί μέσα σε μια ομάδα και για να μάθει να παίζει με τα άλλα παιδιά.

Ομολογήστε με κάθε ειλικρίνεια πως κάποια από τα πράγματα που το τρομάζουν, τα έχετε ζήσει κι εσείς στο παρελθόν. Τα παιδιά καθησυχάζονται πολύ όταν συνειδητοποιούν πως τα πρόσωπα που θεωρούν σημαντικά (όπως οι γονείς, οι θείοι ή τα αδέρφια) έχουν περάσει ανάλογες δυσκολίες με τις δικές τους.

Ενθαρρύνετε το παιδί να αντιμετωπίζει με χιούμορ ακόμη και τα δυσάρεστα γεγονότα.

Εξηγήστε του πως αν κάποιος μεγάλος θυμώνει μαζί του ή κάποιο παιδί το κοροϊδεύει ή του επιτίθεται αυτό δεν σημαίνει ότι φταίει ή πως είναι κακό παιδί.

Προτρέψτε το να βάζει στόχους, να παίρνει αποφάσεις και να λύνει προβλήματα.

Μάθετέ του να επιμένει, να υπομένει και να αγωνίζεται μέχρι να πετύχει τους στόχους του.

Επιβραβεύστε κάθε μικρή του πρόοδο.

Ενθαρρύνετέ το να εκφράζει ειλικρινά τις προσωπικές του απόψεις και να εξωτερικεύει ξεκάθαρα τα συναισθήματά του.

Βοηθήστε το να αναπτύξει αυτοέλεγχο, να επιλέγει τη συναισθηματική του αντίδραση και να μην αντιδρά παρορμητικά στις προκλήσεις των άλλων.

Μάθετέ του πως αξίζει πολλά, ανεξάρτητα με το πόσο αποδίδει.

Προτρέψτε το να αποδέχεται χωρίς ταραχή τόσο τον έπαινο όσο και την τιμωρία. Με λίγα λόγια, διδάξτε του την ψυχραιμία.

Μάθετέ το να εμπιστεύεται τα κοντινά του πρόσωπα.


Τι μπορείτε να κάνετε παρέα με το παιδί

Αφήστε το να χειριστεί μόνο του τις μικρές διαφωνίες με τους άλλους, αλλά σε περίπτωση που η κατάσταση του προκαλεί μεγάλο πρόβλημα, υποστηρίξτε το. Πρέπει να ξέρει ότι θα είστε πάντα εκεί σε περίπτωση που τα πράγματα δυσκολέψουν.

Δεν τολμά να σηκώσει το χέρι του μπροστά στη δασκάλα; Προσποιηθείτε ότι εσείς είστε η δασκάλα και μιμηθείτε τη σκηνή μπροστά του. Κι αν δεν τα καταφέρνει πάντα, κλείστε ένα ραντεβού με τη δασκάλα για να της αναφέρετε την κατάσταση. Δείξτε στο παιδί σας ξεκάθαρα πώς να υπερασπίζεται τον εαυτό του απέναντι στους συμμαθητές του. Μπορεί να φαίνεται πολύ φοβισμένο όταν, π.χ., κοιτάει τον αντίπαλό του στα μάτια ή όταν έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με αυτόν, ο οποίος έχει τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια του στη μέση. Δώστε του συγχαρητήρια αν τα καταφέρει.


Τι κι άντρας που είμαι, φοβάμαι, φοβάμαι

Ακούμε συχνά τους γύρω μας να λένε πως ένα αγόρι πρέπει να μάθει από μικρό να υπερασπίζεται τον εαυτό του για να… γίνει άντρας. Αυτό το κοινωνικό κλισέ είναι πέρα για πέρα λανθασμένο, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, πολύ απλά γιατί το αγόρι σας ενδεχομένως να μη βρίσκεται ακόμη στο στάδιο αυτό της επεξεργασίας της προσωπικότητάς του. Για να αρχίσει ένα παιδί να υπερασπίζεται τον εαυτό του και να οριοθετεί την περιοχή του, πρέπει να έχει σαφή αντίληψη του εαυτού του και της σωματικής του διάπλασης. Και αυτό το αντιλαμβάνεται λίγο πριν ή μετά τα τέσσερα. Δώστε του λοιπόν λίγο χρόνο.


Μήπως πέσει θύμα της παθητικότητάς του;

Οι γονείς ανησυχούν πάντα. Τις περισσότερες φορές όχι αδικαιολόγητα. Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για τα παιδιά μας ώστε να μην τα στοιχειώσουμε με το φάντασμα του φόβου; Πώς μπορούμε να τα εκπαιδεύσουμε έτσι ώστε να αποφεύγουν τις κακοτοπιές; Να τα προστατεύσουμε από επιτήδειους, από το διαδίκτυο ή από τον διαταραγμένο γείτονα;

Μέχρι κάποα ηλικία το παιδί πρέπει να βρίσκεται υπό την επίβλεψή μας. Αλλά αυτό μπορεί να γίνεται με διακριτικό και όχι με απόλυτο και παρεμβατικό τρόπο. Είναι σκόπιμο να του εξηγήσουμε πως πρέπει να προστατεύει τον εαυτό του από διάφορες καταστάσεις για τις οποίες θα του μιλήσουμε ψύχραιμα. Αν μιλήσουμε με τρόπο υπερβολικό για τους κινδύνους που παραμονεύουν, μπορεί να τρομοκρατήσουμε το παιδί κι έτσι θα φοβάται οποιαδήποτε ανοίκεια κατάσταση όσο αθώα κι αν είναι. Μπορούμε να το μάθουμε να μην απαντάει σε αγνώστους όταν ερωτάται (π.χ. κανείς δεν θα ρωτήσει ένα ανήλικο παιδάκι πού βρίσκεται η αστυνομία), να λέει «όχι» σε χάδια, φιλιά, αγγίγματα –ακόμα και από οικεία πρόσωπα– όταν δεν θέλει. Ο έλεγχος του διαδικτύου επιβάλλεται, όπως επίσης και ο χρόνος που το παιδί θα αφιερώνει σε αυτό. Από μικρό το μαθαίνουμε την ιδιαίτερη αξία που έχει πρωτίστως η ανθρώπινη σχέση - επικοινωνία - επαφή. Όσο για τον οποιοδήποτε διαταραγμένο γείτονα, σύμφωνα με την ηλικία του παιδιού μπορούμε να του εξηγήσουμε απλά πως μερικοί άνθρωποι πολλές φορές δεν είναι καλά και μπορούν να μας κάνουν κακό χωρίς να το καταλάβουν. Γι’ αυτό και τους αποφεύγουμε.

ΠΑΙΔΙ - ΔΙΑΖΥΓΙΟ


Οι γονείς που πρόκειται να χωρίσουν συχνά ανησυχούν για το κατά πόσο το διαζύγιο/χωρισμός θα επιβαρύνει τα παιδιά τους. Οι έρευνες δείχνουν ότι δεν είναι το διαζύγιο αυτό κάθε αυτό που μπορεί να δημιουργήσει κοινωνικοψυχολογικές δυσκολίες στα παιδιά, αλλά το πώς οι ίδιοι οι γονείς διαχειρίζονται το διαζύγιο. Αν το διαζύγιο ή ο χωρισμός οδηγήσει στην απουσία του ενός από τους δύο γονείς από την ανατροφή του παιδιού, σε οικονομική δυσπραγία του γονέα που έχει την επιμέλεια του παιδιού και σε διαμάχες ανάμεσα στους πρώην συζύγους, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες το παιδί να αντιμετωπίσει προβλήματα κατά την προσαρμογή του στην νέα οικογενειακή δομή αλλά και στη γενικότερη ψυχολογική του ανάπτυξη.




Οι έρευνες στα παιδιά γονέων που έχουν χωρίσει σε σύγκριση με παιδιά που ζουν και με τους δύο γονείς παρουσιάζουν ενδιαφέροντα ευρήματα σχετικά με το κατά πόσο το διαζύγιο επιδρά αρνητικά. Όταν οι έρευνες επικεντρώσουν στις άμεσες συνέπειες του διαζυγίου τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες παιδιών είναι μικρές αλλά σημαντικές και τείνουν να μειώνονται με την πάροδο του χρόνου καθώς οι σχέσεις των γονέων εξομαλύνονται και τα παιδιά προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες. Όταν όμως τα παιδιά αυτά που έχουν βιώσει διαζύγιο μελετούνται και κατά την ενηλικίωσή τους, φαίνεται πως ο χωρισμός των γονέων, αν δεν έχει ακολουθήσει ήπιες και συναινετικές διαδικασίες, μπορεί να αφήσει ένα σημαντικό αποτύπωμα που να επηρεάζει διάφορους τομείς της ενήλικης ζωής τους.

Βραχυπρόθεσμες συνέπειες
Όταν υπάρχουν δυσκολίες προσαρμογής στον χωρισμό των γονέων, οι πιο συνηθισμένες αλλαγές στην συμπεριφορά των παιδιών την περίοδο μετά το διαζύγιο (κυρίως τα πρώτα 2 χρόνια) αποτελούν η επιθετική/ αντιδραστική συμπεριφορά (με τα αγόρια να παρουσιάζουν τα προβλήματα συμπεριφοράς για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα) και τα συμπτώματα άγχους, απομόνωσης και γενικότερης χαμηλής διάθεσης. Λόγω των παραπάνω, είναι λογικό στα παιδιά σχολικής ηλικίας να παρατηρείται και έκπτωση στις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις. Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να παρατηρηθεί επιστροφή σε προγενέστερα στάδια εξέλιξης (π.χ. το παιδί αρχίζει πάλι να βρέχεται πάνω του) καθώς και ένταση κάποιων φόβων (π.χ. για το σκοτάδι). Τα παιδιά μπορεί επίσης, να φοβούνται πιθανή εγκατάλειψη και να νομίζουν ότι οι γονείς τους χώρισαν επειδή εκείνα έκαναν κάτι κακό. Διαταραχές στον ύπνο είναι επίσης, συχνές.

Μακροπρόθεσμες συνέπειες
Οι ενήλικες που ως παιδιά βίωσαν ένα «δύσκολο» διαζύγιο τείνουν σε μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με τους ενήλικες που δεν έχουν βιώσει ένα διαζύγιο ή έχουν βιώσει ένα «καλό» διαζύγιο να υστερούν σε μόρφωση, σε εισόδημα, να αποκτούν παιδί εκτός γάμου, και/ή ο γάμος τους να καταλήγει πιο συχνά σε διαζύγιο. Επίσης, ως ενήλικες τα παιδιά αυτά δείχνουν πιο επιφυλακτικά στις σχέσεις.



Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να προετοιμάσουν τα παιδιά τους και να τα βοηθήσουν να βιώσουν το διαζύγιο όσο πιο ανώδυνα γίνεται?


Να συνειδητοποιήσουν ότι όσο έντονες και αν είναι οι διαφορές τους θα πρέπει να τις εξομαλύνουν προκειμένου να διατηρήσουν ικανοποιητική επικοινωνία και συνεργασία για τα θέματα των παιδιών
Να είναι και οι δύο παρόντες όταν ανακοινώνουν στα παιδιά τον επικείμενο χωρισμό και να τα διαβεβαιώνουν ότι δεν οφείλεται σε αυτά ο χωρισμός τους και ότι θα συνεχίσουν να τα αγαπούν.
Να φροντίζουν από κοινού για τις ανάγκες των παιδιών τους με στόχο να μην αλλάξουν προς το χειρότερο οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών.
Να διασφαλίζονται οι συχνές συναντήσεις ή η επικοινωνία με τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια.
Να προσπαθήσει ο γονέας που έχει την επιμέλεια να διατηρήσει τις καθημερινές συνήθειες του παιδιού, που θα του προσφέρουν μια σταθερότητα σε μια περίοδο έντονων αλλαγών.
Να δείχνουν κατανόηση σε τυχόν δύσκολη συμπεριφορά των παιδιών αλλά παράλληλα να συνεχίσουν να οριοθετούν συμπεριφορές και συνήθειες των παιδιών.
Να μην επιφορτίσουν τα παιδιά με ευθύνες που δεν αρμόζουν στην ηλικία τους.
Δρ. Εύα Κωνσταντινίδη

Κλινικός Ψυχολόγος
Πηγή: e-child.gr

ΖΗΛΙΑ


Ζήλεια
>>

Ιουλιέτα Λαούρη, Παιδοψυχίατρος, 24/01/2003

Και ξαφνικά το παιδί σας αισθάνεται ότι όλα γύρω του αλλάζουν. Ένας μικρός νέος..εισβολέας κλέβει όλη την προσοχή και την αγάπη σας. Τώρα πια ή μαμά, η δική του μαμά, δεν μπορεί να παίξει μαζί του γιατί πρέπει να θηλάσει και ο μπαμπάς δεν μπορεί να του διαβάσει το παραμύθι γιατί πρέπει να νανουρίσει το μωρό. Ναι, το παιδί σας ζηλεύει το μικρό του αδερφάκι!


Η μητρότητα χτύπησε για δεύτερη φορά την πόρτα σας. Ο ενθουσιασμός σας για τον ερχομό του νέου παιδιού είναι μεγάλος, μόνο που κάποιος μέσα στο σπίτι δεν μοιράζεται τη χαρά σας….Πρόκειται για το πρώτο σας παιδί, που ξαφνικά χάνει την αποκλειστικά που διατηρούσε έως τώρα. Μέχρι πρότινος ήξερε ότι είχε δύο γονείς και ξαφνικά νοιώθει ότι έχει «μισή» μαμά και «μισό» μπαμπά. Ακόμα και η γιαγιά, οι συγγενείς και οι φίλοι δεν δείχνουν πια το ίδιο ενδιαφέρον για το πρωτότοκο παιδί σας. Το μωρό έχει κλέψει όλη την προσοχή και το παιδί σας αισθάνεται μόνο, παραμελημένο και φοβάται για το μέλλον, που δεν διαγράφεται και τόσο…αίσιο. Θα πρέπει πλέον να μοιράζεται τα παιχνίδια του, το χώρο του, το χρόνο αλλά και το ενδιαφέρον των δικών του ανθρώπων. Πως μπορεί να πάρει πίσω όσα του ανήκουν; Πως πρέπει να αντιδράσει; Πως μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό τον τόσο αξιαγάπητο «εχθρό»;

Ο καθορισμός των ρόλων

Η ψυχολογία αναφέρεται συχνά στον εγωκεντρισμό της παιδικής προσχολικής ηλικίας. Τα παιδιά δηλαδή έχουν στο επίκεντρο της σκέψης του στον εαυτό τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι εγωιστές ή μη κοινωνικά όντα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά αυτής της ηλικίας αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν οτιδήποτε ξεφεύγει από τη σφαίρα των άμεσων εμπειριών ή αντιλήψεων τους. Τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας έχουν μια ιδιότυπη αντίληψη γύρω από την ιεραρχία της οικογένειας και συνηθίζουν να κρατούν μια επίμονη στάση απέναντι στους κανόνες αυτές της ιεραρχίας. Οι απαράβατοι αυτοί κανόνες που αφορούν , για παράδειγμα , στο ποιος είναι ο μεγαλύτερος και ποιος είναι ο ρόλος του καθένα στην οικογένεια θα πρέπει να είναι σταθεροί, αφού αποτελούν απαραίτητο εφόδιο για τη λειτουργία του παιδιού τόσο στη οικογένεια όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Ο καθορισμός των ρόλων για κάθε μέλος της οικογένειας, αλλά και ο επαναπροσδιορισμός τους όποτε αλλάζουν τα δεδομένα είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Μην ξεχνάτε ότι τα πρώτα παιδιά γεννιούνται και μεγαλώνουν μόνα τους μαζί με τους γονείς τους απολαμβάνοντας αποκλειστικά όλη τη φροντίδα και το ενδιαφέρον τους, ενώ τα δεύτερα παιδιά έρχονται σε μια ήδη διαμορφωμένη οικογένεια. Αυτό σημαίνει ότι οι ρολόι αλλάζουν και το πρώτο παιδί σας χρειάζεται χρόνο για να δεχτεί την έλευση του νέου μέλους όσο και για να μπορέσει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και στην αλλαγή του προγράμματος στην οικογένεια.

Μπροστά στα νέα δεδομένα

Δεν είναι εύκολο για ένα παιδί να δεχτεί αβασάνιστα τον ερχομό ενός νέου μωρού, ειδικά όταν βρίσκεται σε ηλικία που δεν μπορεί ακόμα να κατανοήσει ότι η αγάπη και η προσοχή των γονιών του δεν μειώνεται, απλώς μοιράζεται. Το παιδί νοιώθει ζήλια, αυτή με τη σειρά της ενέχει θυμό και ο θυμός επιθετικότητα και εκδίκηση. Και μπορεί οι ενήλικες να έχουν αυτοσυγκράτηση ή να έχουν την δυνατότητα να εκτονώσουν δημιουργικά και ανώδυνα το θυμό τους, με τα παιδιά όμως καθηλώνονται στη ζήλια και στο θυμό χωρίς να μπορούν να αξιολογήσουν το κόστος των συναισθημάτων αυτών.

Πως εκφράζουν τη ζήλια τους

Πως θα καταλάβετε ότι το παιδί σας ζηλεύει το μικρό του αδερφάκι; Συνήθως η συμπεριφορά του αλλάζει ξαφνικά και είτε στρέφεται εναντίον του εαυτού του είτε εναντίον των άλλων μελών της οικογένειας και του οικείου περιβάλλοντος. Αν και οι ενδείξεις της ζήλιας διαφέρουν από παιδί σε παιδί, οι πιο συνηθισμένες αντιδράσεις είναι οι ακόλουθες:

·Γίνεται επιθετικό απέναντι στο αδερφάκι του ή ακόμα και σε σας, πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Βρίσκοντας παράλογες και ασήμαντες δικαιολογίες δείχνει τον εκνευρισμό του, χτυπάει, βρίζει, τραβάει τα μαλλιά των άλλων και δαγκώνει.
·Δυσκολεύεται να προσαρμοστεί και υιοθετεί αντικοινωνική συμπεριφορά. Αρνείται πεισματικά να πάει στο σχολείο, να συμμετάσχει σε κοινωνικές εκδηλώσεις και εξόδους.
·Αρνείται πεισματικά να φαει, δείχνει ανόρεκτο αποκτά ιδιοτροπίες και καπρίτσια στο φαγητό και αδυνατίζει. ·Παρουσιάζει διαταραχές στον ύπνο του. Αρνείται ή δυσκολεύεται να κοιμηθεί, ξυπνάει στη μέση της νύχτας, απαιτεί να κοιμηθεί στο δωμάτιο σας ή λερώνει το κρεβατάκι του.
·Λερώνει το βρακάκι του ακόμα και στη διάρκεια της ημέρας, μιλάει και κλαιει σαν μωρό, γενικότερα υιοθετεί συμπεριφορά μικρότερου παιδιού.
·Σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιάσει στον εαυτό του ή ακόμη και να αρρωστήσει, δηλαδή να γίνει ξαφνικά φιλάσθενο.

Αντιμετωπίστε τη ζήλια

·Ζητήστε του να σας εξηγήσει τι ακριβώς νιώθει και συζητήστε μαζί του.
·Μην μειώνετε το παιδί σας και προσπαθήστε να κατανοήσετε τα συναισθήματα του. Το μικρό σας εκφράζει αυτά που νιώθει κι ακόμη και αν τα θεωρείτε παράλογα, θα πρέπει να τα σεβαστείτε.
·Ρωτήστε το τι θέλει και ικανοποιήστε τις επιθυμίες του όσο αυτές είναι στο πλαίσιο της λογικής. Σε καμιά περίπτωση όμως μην επιχειρήσετε να το δωροδοκήσετε ικανοποιώντας κάθε παράλογη απαίτηση του. ·Ενθαρρύνετε το να αισθανθεί φιλικά και θετικά απέναντι στο αδερφάκι του. Εξηγήστε του ότι τώρα θα έχει παρέα και θα αποκτήσει έναν καλό φίλο και να παίζει και να συζητάει.
·Προτρέψετε το να αναλάβει ευθύνες – αν φυσικά το επιτρέπει η ηλικία του – απέναντι στο αδερφάκι του. Ζητήστε του να το προσέξει, να το ταΐσει, να παίξει μαζί του και να το καθησυχάσει όταν κλαιει. Τα παιδιά χαίρονται όταν του συμπεριφέρονται σαν ενήλικες.
·Εξηγήστε του ότι οι ανάγκες του μωρού τον πρώτο καιρό είναι μεγάλες και ότι την ίδια προσοχή δίνατε και σ’ αυτό όταν ήταν μωρό.
·Δώστε του να καταλάβει ότι η αγάπη σας γι’ αυτό δεν είναι λιγότερη, ότι μπορείτε να αγαπάτε και τα δύο εξίσου και ότι πάντα θα είναι κάτι ξεχωριστό για σας.
·Δείξτε του έμπρακτα την αγάπη σας και δώστε την προσοχή που τόσο έχει ανάγκη. Μπορεί το νέο σας μωρό να χρειάζεται περισσότερο τη φροντίδα σας, όμως και οι ανάγκες του πρώτου σας παιδιού είναι αυξημένες, ίσως τώρα είναι πολύ περισσότερο.
·Μην ξεχνάτε να του υπενθυμίζετε όσο πιο συχνά μπορείτε πόσο σημαντική θέση έχει στην καρδιά σας.
·Να θυμάστε ότι όλα τα παιδιά θέλουν να δείχνουν ότι είναι δυνατά και πιο ικανά από τα άλλα. Ενθαρρύνεται το παιδί σας να μάθει να αντιμετωπίζει τους άλλους ισότιμα και δίκαια και όχι να επιδιώκει να τους κατατροπώσει...

Πηγή: paidiatros.com

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΡΕΚΟΡ ΣΗΜΕΙΩΣΕ Η ΑΝΕΡΓΕΙΑ


Η ανεργία έφθασε το υψηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί ποτέ το 2009, με 212 εκατομμύρια ανθρώπους να μην έχουν απασχόληση, ανακοίνωσε ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (International Labour Organization, ILO).

Εφέτος εκτιμάται ότι "η παγκόσμια ανεργία είναι πιθανό να παραμείνει υψηλή", μετά την αύξηση του πληθυσμού των ανέργων κατά 34 εκατομμύρια από το 2007, όταν η παγκόσμια οικονομική κρίση άρχιζε να εκδηλώνεται.

Στις αναπτυγμένες οικονομίες ο αριθμός των απασχολουμένων αναμένεται να σημειώσει άνοδο κατά περίπου 3 εκατ. ανθρώπους. Στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες αγορές το ποσοστό των ανέργων αναμένεται να σταθεροποιηθεί στα σημερινά επίπεδα ή να μειωθεί αλλά "μόνο ελαφρά", σύμφωνα με την έκθεση Global Employment Trends ["Παγκόσμιες Τάσεις στην Απασχόληση"]....Ο ILO κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την "ανάκαμψη χωρίς θέσεις εργασίας", καθώς οι χρηματαγορές ανεβαίνουν και οι δείκτες δείχνουν θετικοί αλλά η ανεργία παραμένει.

"Χρειαζόμαστε στην ίδια αποφασιστική πολιτική που έσωσε τράπεζες να εφαρμοστεί για να σωθούν και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας ανθρώπων", ανέφερε ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, Χουάν Σομάβια. "Τα μέτρα για την ανάκαμψη πρέπει να έχουν στόχο την δημιουργία θέσεων εργασίας για τους νέους", τόνισε ο Σομάβια.

Ο ILO εκφράζει ιδιαίτερη ανησυχία για την ανεργία μεταξύ των νέων, που έφθασε σε επίπεδα που δεν είχαν παρατηρηθεί από την περίοδο της αποσύνθεσης της Σοβιετικής Ένωσης το 2001.

Για να αντιμετωπιστεί το υψηλό ποσοστό ανεργίας ο ILO κάλεσε κυβερνήσεις να εφαρμόσουν "ευρεία κάλυψη των βασικών οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης για να προστατεύσουν τους φτωχούς έναντι των συνεπειών των απότομων διακυμάνσεων της οικονομικής δραστηριότητας".

Ο Οργανισμός επισήμανε επίσης ότι οι συνθήκες εργασίας επιδεινώνονται σταθερά, ειδικά σε χώρες όπου προβλήματα υπήρχαν πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης.
ΑΠΕ